به گزارش دبل استار، وقتی صحبت از دانایی فرد در فوتبال ایران می شود، همه ناخودآگاه به یاد ایرج دانایی فرد، بخاطر زدن اولین گل تاریخ فوتبال ایران در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین، مقابل اسکاتلند می افتند، اما اکنون صحبت از علی دانایی فرد می باشد. علی دانایی فرد را شاید اکثریت نسل جوان و باجرات ۸۰درصد هواداران نسل جوان فوتبال و بخصوص استقلال نمی شناسند. علی دانایی فرد شناسنامه دوچرخه سواران و تاج می توان نام نهاد.«علی‌آقا» جوانی خوشرو، ساده‌دل و راحت بود. به سادگی با همه دوست می‌شد و هرچه می‌دانست به دیگران هم یاد می داد. او که از دویدن خسته می‌شد، به دنبال توپ می‌دوید و نشان می‌داد با همه کوچکی جثه، جادوگری تیزپا و چابک است.در مسابقه رقیب پرقدرتی بود و در مقام دوستی مثل آفتاب می‌درخشید و گرمی می‌بخشید. اگر عشق به فوتبال نبود، امکان داشت «علی‌آقا» در دوهای طولانی، مهره‌ای بزرگ شود.
در همان ایام، گروهی دور هم جمع شدند و نام تیم خودشان را «نادر» گذاشتند. در این تیم «علی‌آقا» در گوش چپ بازی می‌کرد. سریع بود، جادوگر بود، خوب پاس می‌داد و خوب جا می‌گرفت. تیم «نادر» در مدت دو سال به گروه اول راه پیدا کرد و قرار بود به باشگاه شعاع ملحق شود. ولی سر از باشگاه دوچرخه‌سواران درآورد که بعدها شد باشگاه تاج.
علی دانایی فرد کلاس‌های گوناگونی برای تعلیم داشت و نسل‌های متعددی را آماده کرد و تحویل باشگاه داد. در دهه ۳۰ وقتی جوانی آینده دار به اسم بیوک جدیکار را دید که می تواند به یک مهره نام آور تبدیل شود، بدون این که کسی خبردار شود، به بهانه مصدومیت و شکستگی پا از ترکیب تاج کنار رفت تا جدیکار فرصت کند به جای او بازی کرده و تجربه کسب کند. جدیکار به سرعت رشد کرد و تبدیل به بهترین بازیکن سمت چپ فوتبال ایران شد. عشق به یاد دادن چیزی که خودش می‌دانست، از او انسانی ساخت زحمتکش و کوشا، هر جا زمین خاکی بود «علی‌آقا» توپ، کفش و پیراهن فراهم می‌کرد و بچه‌ها را یاد می‌داد که چطوری سادگی را انتخاب کنند، مرد باشند و با سختی بسازند.
سال ۱۳۲۸ دانایی‌فرد به همراه پرویز عمواوغلی، گرائیلی، ملکی و سید آقا جلالی، عضو گروه تصمیم‌گیرنده‌ای بود که با تغییر نام باشگاه از دوچرخه‌سواران به تاج موافقت کرد. دلیل این تصمیم گسترش فعالیت‌های باشگاه در رشته‌های دیگر ورزشی بود. علی دانایی‌فرد روز ۱۶ فروردین ۱۳۴۷ در نخستین شهرآورد تاج برابر پرسپولیس روی نیمکت آبی‌ها بود. او در پایان سال ۱۳۴۸ جای خود را به زدراکو رایکوف داد و در سال ۱۳۵۵ با برکناری رایکوف مجدداً سرمربی تاج شد.
دانایی‌فرد نخستین مربی تاریخ باشگاه استقلال بوده‌است. او بیش از دو دهه مربی‌گری آبی‌پوشان تهران را بر عهده داشت و طولانی‌ترین دوران مربی‌گری در تاریخ باشگاه استقلال از آن اوست. از وی به عنوان پدر معنوی باشگاه استقلال یاد می‌شود. دانایی‌فرد طی ۴ نوبت مربی‌گری باشگاه را بر عهده داشت؛ او رکورددار دوران مربی‌گری به مدت ۲۲ سال و رکورددار تعداد جام‌های برده با ۱۳ جام رسمی است.از برکت ۳۵ سال تلاش دانایی فرد و امثال او بود که هر هفته در جام تخت‌جمشید، استادیوم‌های تهران لبریز از جمعیت می‌شد ولی کسی که به حساب نمی‌اومد، شخص او بود. از نیم قرن زندگی ورزشی دانایی‌فر به درستی می شود گفت که چهار دهه آن در میدان‌های ورزشی گذشت. کارهای مثبت او برای فوتبال آنچنان زیاد بود که انتخاب یک لحظه ماندگار از زندگی او دشوار است. بازی دادن به بیوک جدیکار فقط یکی از کارهای مثبت علی آقا در زندگیش بود.
علی دانایی‌فرد در سال ۱۳۵۸ بر اثر بیماری کبد و سرطان روده چشم از دنیا فروبست.خانواده دانایی فرد و بخصوص علی دانایی‌فرد، نقش پررنگی در تأسیس، ثبات، تاریخ گذشته، حال و آینده این باشگاه بزرگ دارند و اگر استقلال از نظر تاریخی، فرهنگی و قهرمانی پرافتخارترین تیم ایران می باشد، بدون تردید ثبات علی دانایی‌فرد در سرمربیگری باشگاه و تعداد قهرمانی ها، نقش غیر قابل انکاری در این تاریخ پرافتخار دارد. هواداران استقلال دوم مهرماه ۱۴۰۲ با یادآوری تولد این اسطوره فقید، یاد و نام او را گرامی داشتند و با یادآوری خاطراتش، او را به نسل جوان فوتبال ایران و باشگاه استقلال شناساندند.
