به گزارش دبل استار، تیم ملی فوتبال امید ایران عصر سه شنبه ۲۱ شهریور ماه در حالی به مصاف ازبکستان رفت که حتی بدبین ترین حالت هم کسی توقع عدم صعود از مرحله مقدماتی را نداشت. تیم ملی امید با یک گل مغلوب ازبکستان شد و با وجود شکست هم هنوز شانس صعود را داشت که در نهایت ایران در جدول تیم‌های دوم، بعد از کویت، تاجیکستان و چین، از لحاظ امتیاز و تفاضل و گل‌زده با مالزی مساوی شد اما به دلیل دریافت کارت زردهای بیشتر نسبت به این تیم (۷-۴) در رده پنجم قرار گرفت و از لیگ ملت های آسیا و المپیک حذف شد.اما چرا تیم ملی فوتبال امید ایران باز هم شکست خورد و این بار حتی نتوانست به مرحله نهایی برسد و در حالی که همه به این تیم بسیار امیدوار بودند. این تیم امید نسبت به تیم های امید قبلی از همه داشته های خود استفاده کرد و چند اردوی تدارکاتی قبل از شروع لیگ و فیفادی های قبلی داشت و اکنون این سوال پیش می آید که چرا این تیم با بازیکنان لژیونری که داشت باز هم حذف شد.
مشکل اصلی فوتبال ایران این است که هنوز متوجه نشده اند که ساختن تیم زمان بر است و در حالی که آنها فکر می کردند که با برگزاری چند اردو و داشتن چند ستاره بزرگ به راحتی همه تیم‌ها را می برند. تیم امید در مقابل ازبکستان بسیار آشفته و عصبانی بود و اگر دقت مهاجمان ازبکستان بیشتر بود با گل های بیشتری نتیجه را به ازبکستان واگذار می کردیم. شاید سرمربی تیم ملی فوتبال امید و مسئولان فوتبال ایران برای حذف این دلیل بیاورند که ما فقط با چند کارت زرد شکست خوردیم و حذف شدیم، اما نتیجه نهایی هیچ فرقی ندارد و آن هم حذف شدن است. انگار دیگر همه به این باور رسیده اند که تیم ملی امید نمی تواند به المپیک برود و هر ۴ سال فقط شعار می دهند که از فردا باید شروع کرد و فردای ما هیچ وقت دیگر تکرار نخواهد شد، زیرا طبق اعلام کمیته ملی المپیک این آخرین دوره ای(المپیک ۲۰۲۴ پاریس)خواهد بود که رشته فوتبال در المپیک برگزار می‌شود. با نگاهی به کارت زرهایی که گرفته ایم، فقط دو بازیکن دو کارت زرد گرفته اند و آن هم حزباوی و سلمانی می باشند. بازیکنان تیم امید در این مسابقات بسیار خشن بودند و کارت زردهای بی‌موردی گرفتند که در مقابل حریفان ضعیف مثل هنگ کنگ و افغانستان باورنکردنی بود.
آخرین باری که تیم ملی به المپیک رفت و از گروه خود نیز صعود و به جمع ۸ تیم رسید در المپیک ۱۹۷۶ در مونترال کانادا بود.حذف تیم امید با بازیکنانی مانند سلمانی، حزباوی، صیادمنش و بازیکنان که همگی در لیگ برتر فوتبال کشورمان بازی می کنند، نشان داد که این تیم هیچ طرح و برنامه ای نداشته و هدف کادرفنی آن جلو بردن کار با ستاره ها بوده است.حذف تیم فوتبال امید بدون تردید فشار را خواسته یا ناخواسته بر روی سرمربی تیم ملی یعنی امیر قلعه‌نویی نیز خواهد برد، چون همه انتخاب عنایتی را انتخاب امیر قلعه‌نویی می دانستند. به هر حال چه یا انتخاب این یا آن، نتیجه که تیم ملی حذف شده است، هیچ تغییری ایجاد نمی کند و انگار این شبیه سریال هایست که هر چهار سال فصل جدیدی از آن ساخته و تا چهار سال بعد ادامه دارد و نتیجه این فصل ها سقوط یک سرمربی با نسلی از بهترین بازیکنان این سرزمین فوتبال خیز با بهترین ستارگانش که به شکست ختم می‌شود.
