به گزارش دبل استار، این درست که در طی سه فصل اخیر مهرماه یک ماه خاص و بد برای مدیران عامل باشگاه استقلال بوده است، ماهی که بوی تغییر از صندلی مدیریتی اش به مشام می رسد اما شاید این بار اتفاق نیفتد.
مهرماه سه فصل پیش از سعادتمند به مددی، مهرماه دو فصل پیش از مددی به آجرلو، و مهرماه فصل گذشته از آجرلو به فتح الله زاده صندلی مدیریت شاهد تغییرات پشت سرهم بوده است و مهرماه امسال…
هر چند طول مدیریت علی خطیر به سه ماه هم نرسیده است و احتمال تغییر مدیریتی لااقل در این ماه و این زمان حتی از وزیر جدید ورزش هم کمی دور از ذهن است اما هیچ چیز غیر ممکن نیست. اما درد این روزها و هفته ها و ماه های اخیر باشگاه و تیم استقلال شاید تنها شخص مدیرعامل نیست، اشخاص می آیند و می روند و مشکلات باشگاه همین طور بر قوت خود باقی هستند و بیشتر هم می شوند که کمتر نشده اند.
فتح الله زاده و کریمی و حال خطیر سه مدیرعاملی بوده اند که از مهرماه فصل گذشته تا به امروز روی صندلی مدیریت باشگاه استقلال نشسته اند اما هیچ کدام هنوز نتوانسته اند حتی یک چهارم بدهی های این باشگاه را تسویه کنند، هنوز نتوانسته اند مشکل پرداختی های معوقه بازیکنان حاضر تیم را به صفر برسانند، هنوز نتوانسته اند در جذب بازیکنان مورد نظر سرمربی موفق عمل کنند و…
شاید مشکل چند فصل گذشته آبی پوشان پایتخت تنها با تغییر این مدیر و جایگزین شدنش با مدیر بعدی نیست، مشکل باشگاه استقلال فراتر از اینهاست و شاید با یک پرداختی بزرگ بتوان بار بزرگی را از دوش این باشگاه برداشت، پرداختی که باید اول از همه با نظر و دستور وزیر ورزش و با نظارت دقیق ایشان انجام بگیرد، سپس مدیریتی بالای سر این باشگاه قرار بگیرد که بتواند با درایت و صلابت و تفکر و دلسوزی خاص خودش این تیم را اداره کند تا دیگر نه بدهی ای روی بدهی ها و نه ناکامی به ناکامی های گذشته اضافه شود.
تغییر مدیریتی و تنها رفت و آمد افراد در باشگاه و اتاق مدیریت نه در کوتاه مدت و نه در بلند مدت دردی از دردهای بزرگ باشگاه استقلال دوا نکرده و نمی کند.
