به گزارش دبل استار،وقتی سوت پایان بازی سپاهان و الاتحاد به صدا درآمد، فقط یک مسابقه به پایان نرسیده بود. این پایان برخوردهای تیم‌های ایرانی و عربستان در دور گروهی لیگ قهرمانان بود. پایانی که حالا حتی تکرار آن در کلمه‌ها، عذاب‌اور به نظر می‌رسد. ما در ۶ بازی، ۵ بار روبروی تیم‌های عربستانی شکست خوردیم. تنها امتیازمان در این شش برخورد هم، امتیازی بود که پرسپولیس به سختی از تیم ده نفره رونالدو گرفت. این آمار، هرگز دلیلی برای سرزنش باشگاه‌های ایرانی نیست. چطور انتظار داریم تیم‌هایی با کم‌ترین مهره موثر خارجی، روبروی تیم‌هایی با چندین ستاره در ابعاد بین‌المللی به نتیجه دلخواه ما دست پیدا کنند؟ چه چیزی بین این باشگاه‌ها برابر است که انتظار داریم در کفه سنگین‌تر ترازو نسبت به آن‌ها قرار بگیریم؟ آن‌ها توانسته‌اند سطح‌شان را از فوتبال غرب آسیا جدا کنند. به احتمال زیاد هم در نهایت فینال غرب آسیا یک فینال تمام عربستانی است. پس پذیرفتن این حقیقت، نباید چندان سخت باشد. ما در رقابت با آن‌ها، خیلی عقب‌تر ایستاده‌ایم و این رقابت باید ابتدا در بیرون زمین و بخش اقتصادی فوتبال، آغاز شود. آنقدر عقب‌تر که ۱۷ امتیاز را لای طاقه‌ای ابریشمی پیچیدیم و وقت عکس یادگاری گرفتن، همه این امتیازها را به عربستانی‌ها تقدیم کردیم!
