به گزارش دبل استار، می‌گویند احترام در ورزش و روح جوانمردی از رقابت مهم تر است. به همین دلیل است که هر ساله جوایزی تحت عنوان «بازی جوانمردانه» به بازیکنان و تیم ها تعلق می گیرد.
در فوتبال حرفه ای نیز هستند رقبایی که احترام متقابل را مقدم می شمارند. مثال بارز آن، ارتباط «پپ گواردیولا»، سرمربی منچسترسیتی و «یورگن کلوپ»، سرمربی لیورپول است. رقابتی که همواره حاکی از احترام متقابل بوده است.
در فوتبال ایران اما بعضا شاهد درگیری لفظی و بیانیه های گاه و بی گاه از تیم ها و مربیان هستیم. در جدیدترین نسخه از درگیری های کودکانه، شاهد تنازع یحیی گلمحمدی، سرمربی پرسپولیس و جواد نکونام، سرمربی تیم استقلال بودیم؛ دو تیم با ریشه اختلافات تاریخی.
در این بین اما تفکری بعضا عجیب شکل گرفته است؛ اینکه هر شخص، اعم از بازیکن یا سرمربی که دارای افتخارات فوتبالی بیشتری است، لایق احترام بیشتری نیز هست.
مگر غیر از این است که تعداد جام های پپ گواردیولا در لیگ برتر انگلیس از رقیب او، یورگن کلوپ، بیشتر است؟ چگونه است که گواردیولا همواره از رقیب خود با احترام یاد می کند؟
رقابت و بعضا دشمنی بین دو تیم استقلال و پرسپولیس از سالهای دور که حتی سرمربیان فعلی این دو تیم متولد هم نشده بودند، وجود داشته و دارد؛ اما اینکه تنها به واسطه تعداد قهرمانی ها و یا افتخارات فردی بیشتر، هر یک از این دو سرمربی لایق احترام بیشتری است، موضوع دیگری است.
اما آیا بهتر نبود کمیته انظباطی که دست به جریمه کردنش شهره عام و خاص است، تنها به جریمه های نقدی که تنها سودش برای کمیته مذکور است، اکتفا نمی کرد و راه حل دیگری می اندیشید تا سرمربیان همه تیم ها در کنفرانس مطبوعاتی که می بایست در آن مسائل فنی مطرح شود، به جدل های لفظی و یادآوری افتخارات یکدیگر، روی نمی آوردند؟
