به گزارش دبل استار، در تاریخ فوتبال ایران قانون های زیاده نوشته و اجرا شده که همیشه یک طرف آن باشگاه استقلال بوده است. اگر بخواهیم برای این قانون ها،مثال‌هایی ارائه دهیم، موارد زیادی در این زمینه وجود دارد که به چند نمونه از آن‌ها اشاره می کنیم.
“قانون زیر ۲۷ ساله”
اولین بار اوایل انقلاب بود که قانونی عجیب ستارگان بسیاری را در دهه ۶۰ به بهانه سن بالای ۲۷ سال از حضور در تیم ملی محروم کرد. قانونی عجیب که تا به امروز کسی دلیل اصلی آن را درک نکرده است، اما نکته جالب و قابل توجه ماجرا اینجا بود که ناصر حجازی در زمان وضع این قانون ۲۸ سال سن داشت و بسیاری معتقدند مصوبان این قانون به دنبال دور کردن حجازی از تیم ملی بودند. اگر چه این مصوبه پایان کار پروین را نیز امضا کرد ولی ستاره سرخ پوشان در آن زمان ۳۰ ساله بود و بعید به نظر می‌رسید قانون ۲۷ ساله‌ها عامدانه علیه او تصویب شده باشد.
“سقوط استقلال به دسته سوم”
پس از توقف لیگ سراسری در بحبوحه انقلاب و جنگ تحمیلی برگزاری لیگ‌های استانی در دهه ۶۰، فدراسیون به ریاست ناصر نوآموز تصمیم گرفت تا با امتحان شیوه‌های گوناگون دوباره باشگاه‌های کشور را در تورنمنتی سراسری دور هم جمع کند. در این شرایط بود که قوانین یک شبه و بی‌مطالعه اتفاقات عجیب و باورنکردنی‌ای را رقم زد.
استقلال که دهه ۷۰ را با قهرمانی در آسیا آغاز کرد، یک سال بعد عملکرد نامناسبی داشت و نتوانست از گروهش در لیگ آزادگان صعود کند، اما در نهایت ششمین تیم آن سال فوتبال ایران بود. در حالی که لیگ قدس و چهار دوره لیگ آزادگان با سهمیه بندی تعداد تیم‌های حاضر از هر استان در لیگ برگزار شد، سال ۷۱ فدراسیون تصمیم عجیبی گرفت.
فدراسیون برای مشخص شدن چهار سهمیه استان تهران تورنمنتی با نام سوپر جام تهران میان هشت تیم برتر این استان به راه انداخت. با این حال که همه تصور می‌کردند چهار تیم برتر این رقابت‌ها جواز حضور در لیگ را کسب کنند، فدراسیون به یکباره موضعش را تغییر داده و اعلام کرد پاس و پرسپولیس که به ترتیب قهرمان و نایب قهرمان این فصل بوده‌اند، به طور مستقیم به لیگ آزادگان خواهند رفت.
این تصمیم در شرایطی اتخاذ شد که نتایج این دو تیم در روند کلی جدول کاملاً تأثیرگذار بود و جایگاه بقیه را متحول ساخت. استقلال در این جام هفتم شد و سال بعد، راهی دسته سوم فوتبال شد. حالا این تیم تهرانی به فاصله یک سال از دومین قهرمانی‌اش در آسیا، باید در دسته سوم بازی می‌کرد. البته آبی‌ها خیلی زود قهرمانی‌شان در این دسته را تثبیت کردند، اما سال بعد قانون لغو و آن‌ها مستقیم به دسته اول آمدند!
“قانون منع قرارداد با سرمربی خارجی”
در حالی که استراماچونی ایران را ترک کرد و در سال بعد زمزمه‌هایی مبنی بر بازگشت او بود، قوانینی در سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال که با دستور وزیر ورزش مصوب کردند که بخاطر قیمت دلار و بیرون رفتن سرمایه از کشور، هیچ تیمی حق قرارداد بستن با سرمربی خارجی را ندارد و در حالی که بستن قرارداد با کمک مربی و بازیکن مشکلی نداشت و همگان به خوبی فهمیدند که این قانون بخاطر لجبازی با استقلال و ساختن تیمی بود که لرزه بر اندام پدر معنوی تیم آقازاده خاص انداخته بود.
“قانون بازگشت قرضی لژیونرها”
در آخرین مورد از قانون های عجیب و غریب در فوتبال کشورمان می توان به قانون سقف قرارداد و از همه مهمتر برگشتن بازیکنان لژیونری بود که به صورت قرضی به تیم های لیگ برتری پیوسته بودند و وقتی این قانون را بصورت خاص مرور می‌کنیم به این نتیجه می رسیم که تنها استقلال بخاطر قایدی و محبی از این قانون ضرر دیده است.
به هر حال همه می دانیم که قوانین همیشه به ضرر استقلال بوده است و ضمانت اجرایی آن‌ها فقط یکسال بوده است و سال بعد کسی یادش نمی آید که چنین قانونی اصلا وجود خارجی و خاصیت اجرایی داشته است.
